Przykład zastosowania
W praktyce, w trakcie realizacji procesu transportu czy magazynowania zachodzi wiele zdarzeń, które determinują rodzaj i treść informacji związanych z daną jednostką logistyczną.
Przykładowo: fizyczną zawartość jednostki zwykle określa się w trakcie pakowania wyrobów gotowych. W tym momencie możliwa jest identyfikacja jednostki logistycznej jako całości, a przez nadawcę tworzone są etykieta z numerem SSCC oraz informacja o jej zawartości oraz np. data ważności czy partia produkcji. Inne informacje, takie jak np. miejsce przeznaczenia, znane są zazwyczaj dopiero w dalszych etapach łańcucha dostaw i umieszczane na dodatkowej etykiecie (powyżej już istniejącej). W sytuacji, gdy wszystkie te informacje znane są w momencie tworzenia pierwotnej etykiety, mogą być one umieszczone na jednej, wspólnej etykiecie. W wymianie towarowej poszczególne dane są generowane i nanoszone przez dostawcę (producenta), operatora logistycznego (przewoźnika) i odbiorcę (np. sieć handlową).
Docelowy model prawidłowej identyfikacji i komunikacji w łańcuchu dostaw zakłada uzupełnienie etykiety logistycznej GS1 danymi przesyłanymi za pomocą standardowych komunikatów elektronicznych (EDI).